عشق سال های جوانی؛ خواب سال ها پیری!

مساله‌ی مهمی است!

یک مطلب بامزه‌ای «داش مهدی» از قول تاج‌زاده می‌گفت که نَقلش بد نیست.

این که عشق سال‌های جوانی، شخصیتی که آن را در جوانی می‌ستایید و الگو قرار می‌دهید، در آینده و شکل گیری شخصیت شما بسیار نقش دارد.

مثلا مرحوم امام، علاقه‌ی ویژه به مرحوم مدرس داشت. یا آقای هاشمی، علاقه‌ی خاص به امیرکبیر. یا آقای خامنه‌ای، علاقه‌ی ویژه به نواب صفوی. یا مهندس بازرگان ….

از سال‌های جوانی -و حرف تاج‌زاده- که بگذریم اصولا الآن دغدغه‌ها و چارچوب ذهنی افراد مختلف در خواب شب شان موثر است و جواب این سوال که فلانی شب چه خوابی می‌بیند را جالب می‌کند. یعنی مهم‌ترین دغدغه‌ی ذهنی یک فرد را این طوری سوال می‌کنند! که نقطه‌ی آمال و رویای فلانی چیست؟

مثلا آقای وحید -حفظه الله- یحتمل شب‌ها خواب راه افتادن دسته‌های عزاداری برای همه‌ی ائمه را می‌بیند و … یا آقای صافی -حفظه الله- شب خواب با حجاب شدن همه‌ی زنان. یا مثلا هاشمی را می‌شود حدس زد که شب‌ها خواب اشتغال و رونق اقتصادی برای مملکت را می‌بیند. یا سدممد خاتمی را شاید بتوان گفت که خواب آزادی را می‌بیند؛ یا الفنون خواب پتانسیل‌های جدید برای «شر به پا کردن«و … را می‌بیند! و …

هم‌چه چیزایی!

 

پیشوایی فراتر از زمان

این که محمود سریع القلم، قلم به دست گیرد و تک نگاری حول یک شخصیت بکند -در حد کتاب-، خودش مایه‌ی جلب توجه است و کم سابقه؛ چه رسد به این که چون این با نیکی و عظمت از آن شخصیت یاد کرده باشد و آن شخیصت کسی نباشد جز:

«سید موسی صدر»

**

عنوان کامل کتاب این است:

«پیشوایی فراتر از زمان
درآمدی بر نظام فکری و سیره ی عملی امام موسی صدر»

که به لطف داداش مهدی، ما هم این کتاب را -در اولین روزهای توزیع- صاحب شدیم!

تقدیمیه‌ی کتاب، برای خودش حکایتی است که برایتان می‌آورمش:

«

تقدیم به سید موسی صدر

×  که در عمل نشان داد، کرامت انسان در منظومه ی خلقت، بر قدرت و حفظ سِمَت، برتری سنجش ناپذیری دارد؛

×  که با سکوت و خویشتن داری خود آموزش داد، تا چه میزان هر مسلمان ظرفیت انتقادپذیری و تعامل با افراد و افکار متفاوت را دارد؛

×  که با نوع زندگی اش اثبات کرد، اصالت خانوادگی و تربیت فکری، مهم ترین پیش شرط های مصلح و سیاستمدار بودن است؛

×   که به گونه ای منحصر به فرد، با مجموعه ی تلاش هایش، روش ترکیب دین با واقعیت های زمان و مکان را عرضه کرد.

»

×××

و  در پایان کتاب نیز در نتیجه گیری و جمع بندى، مطالب جالب کم ندارد و از آن جمله این که:

«
دومین میراث امام موسی صدر، ‌اهتمام وسیع او برای وارد کردن دین و دیانت به عرصه‌ی اجتماعی و سیاسی بود. او اسلام را سیاسی نکرد. اسلام همیشه سیاسی بوده است. او عقلانیت سیاسی را با اسلام و وحدانیت آمیخت.

سید موسی صدر از ابتدا تا انتها با ظلم مبارزه کرد. اما قبل از آن که با ظلم سیاسی مبارزه کند، با ظلم فکری و اجتماعی و اقتصادی مبارزه کرد: جهل فرهنگی به ظلم سیاسی منجر می‌شود.  او دین را از چارچوب «عادات» به چارچوب «فکر و استدلال» مبدل کرد.

»