مقدمه:
در بیان این احکام، حکم بیش از 10 مرجع را دیده‌ایم و حکم را از لابه‌لای احتیاط‌های واجب و مستحب گذرانده‌ایم به نحوی که آسان‌ترین حکم مشروع را عرضه کنیم.
غرض این‌که ای بسا حکم مرجع شما در این فقره، مشکل‌تر باشد ولی نوعا فتوا نداده‌اند و احتیاط کرده‌اند و در احتیاط، دست ما برای مراجعه به دیگران و انتخاب حکم آسان‌تر، باز است. شما به این اکتفا نکنید و به حکم مرجع خودتان مراجعه کنید.
××
تا آن‌جا که ما خوانده‌ایم در رساله‌ها و پرسیده‌ایم از علما، حکم نگاه کردن چون‌این است:
نگاه کردن دو بخش دارد. نگاه کنده (ناظر) و نگاه شونده (منظره).
بخش اول / ناظر:
در مورد ناظر، اصولا نگاه کردن به چیزی که برای فرد تحریک شهوانی دارد در غیر موضعش (همسر حلال) جایز نیست. و اگر تحریک شهوانی در کار نباشد در بخش ناظر مشکلی نداریم. و اگر تحریک شهوانی در کار باشد، حتی اگر منظره یک چیز کاملا بی‌ربط باشد و از دید هیچ کس شهوانی محسوب نشود ولی در فلان شخص (که به طرز عجیبی انحراف جنسی دارد) محرک باشد -چون اشکال در ناظر است- نگاه کردن اشکال پیدا می‌کند ولو به "گاو مش حسن" باشد! چرا که بیننده شل مغز یا منحرف است و نباید به این دامن بزند!
بخش دوم / منظره:
در این فقره نگاه کردن به عورات مسلمین به صورت کلی و «مو و بدن زن» مسلمان برای مردان نامحرم، مسلما اشکال دارد (به جز مناطقی که در عرف پوشانده نمی‌شود : معاری). در مورد بدن مردان نیز برای زنان چون این است ولی در این میان، عرف کاملا تعیین کننده است. مثلا در بنادر یا فلان منطقه‌ی حاره‌ی هند، لباس عرف برای آقایان، تنها یک لنگ ساده است. شرع همان را کافی می‌داند.
در مورد غیرمسلمین یا فساق (=مسلمانانی که اهمیت نمی‌دهند و اگر تذکر هم بدهی، فاید ندارد و خود را نمی‌پوشانند) نگاه کردن به اندامی از ایشان که در عرف خودشان پوشانده نمی‌شود -از دید منظره– ایرادی ندارد. مگر مشکل در ناظر باشد که مربوط به این بخش نیست و به بخش اول مربوطه است.
لذاست که نگاه کردن بی‌محابا هم مکروه است و هم در اخلاق شدیدا منع شده و برخی آقایان نیز حتی حرام دانسته‌اند. و گرچه بالبداهه و از دید منظره، ای بسا نشستن و گردیدن در سواحل شنی تفریحی گوا و آنتالیا و … ایراد فقهی مستقیم (در حیطه‌ی احکام نگاه کردن) نداشته باشد ولی از آن‌جا که احتمال به شهوت در افتادن و حظ بصری شهوانی بردن از مناظر مزبور بالاست (ریبه)، مومن مسلمان خودش را در معرض چون‌این مساله‌ای قرار نمی‌دهد.
در مورد عکس و تصویر و فیلم نیز مساله به مراتب ساده‌تر و سهل‌تر است. چیزی که آقایان -نظیر سید احمد خودمان- به روی خودشان نمی‌آورند. و با عکس چاپ شده یا تصویر تلویزیونی می‌خواهند به مانند انسان زنده برخورد کنند.
حال آن‌که اگر مشکل در ناظر نباشد و شهوتی در کار نباشد، نگاه به عکس و فیلم زن مسلمان هم شرعا اشکالی ندارد (البته برخی آقایان اشکال گرفته‌اند) چه رسد به غیر مسلمان‌اش.
گرچه از نظر اخلاقی زشت و مکروه باشد و ماها نوعا غیرتی هستیم و خوش نداریم که عکس زنان‌مان به دست کسی بیفتد.
×××
حالا من نمی‌دانم این سید احمد خاتمی
(که اگر سید نبود، خوب بلد بودم چگونه عرض ارادت کنم به محضرش!)،
منع نگاه کردن کشتی گیران در تلویزیون توسط زنان را
دقیقا از کجایش در آورد و به همه‌ی مراجع نسبت داد؟
در حالی که اگر کُشتی در حضور زن نیز بود، و چشمش مستقیما بدن را هم می‌دید،
(به لحاظ این که روی تشک، عرف معاری چیز دیگری است)
ای بسا هیچ ایراد شرعی نداشت چه رسد به تصویرش از تلویزیون که اصولا بلامشکل است.
(از دید منظره)
و از دید ناظر نیز،
خدا وکیلی کسی که با دیدن بدن های گوشتالو و عرق کرده و گلاویز و …
نه تنها حالش به هم نخورده (که به نظر واکنش طبیعی تری است!)
بلکه هوس سـ.کـ.س هم کرده (به تعبیر آیت الله(؟!) قوی باه مان!)
یک مشکل اساسی در خودش دارد
یعنی مساله‌اش اصلا شرعی نیست و باید برود خودش را سریعا به روانپزشک معرفی کند.
×××
حالا -باز- تنیس بانوان را بگوید برای آقایان، یک چیزی!
کُشتی آخه؟
فکر کن عباس جدیدی با اون یکی دیلاق پشمالو، گلاویز و غرق عرق و …
این وسط …
اه اه اه !
